غفار عریف

گرمی بازار سوداگران سیاسی

                                     ___________________

دور شو از بزم ای واعظ و بیهوده مگوی

من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم

(حافظ)

       یک سخن شناخته شده می رساند: " اهریمن پدر دروغ است. " و دروغ دشمن اعتماد و ارزش های اخلاقی، که دروغگو با دست آویز کردن آن، بدون هراسیدن از شکنجه ی وجدان، با چرند بافی ها ، نیکی ها و خوبی ها را نشانه گیری می کند و با دوچهره با دشنه ها بر حقیقت عینی زخم می زند؛

با وجود اینکه خوب می داند: 

       راستی و درستی با دروغگویی و گژ بینی سلاخی شده نمی تواند! 

کجا باشد دو رویان را میان عاشقان جایی

که با صد رو طمع دارد ز روز عشق فردایی

(مولوی)

       ولی چاره چیست و چه بگوییم که در این گاهه ی پر از سالوسی و نفرت پراگنی، این سالوس فروشان و سوداگران سخن هستند که گرمی بازار دارند و با دروغ و دروغگویی دکانداری می کنند و دکان های شان هم شلوغ است، بویژه که دروغگویی در سیاست و دروغ سیاسی را کالای سردست کرده به عنوان متاع غرور، می فروشند. 

         نیاز نیست که برای آفتابی کردن دروغ دسته های سالوس فروش و سوداگران سخن، زنده نام " هانا ارنت " را از خوابگاه ابدی اش برخیزانیم و یا به سراغ کتابش: 

" پرسش هایی درباره ی اخلاق و حقیقت و دروغ در سیاست " برویم؛ زیرا با انبازی شماری از دلالان سیاسی و سفسطه کنندگان در رسانه ها و در شبکه های اجتماعی، همچنان در گفتمان های سیاسی در میز گرد ها، کار بسیار آسان شده است و دیده می شود که آنان با هنر دروغگویی و حقه بازی از حقیقت عبور و سیاست را گند زده می کنند و با پاشیدن تخم بد بینی در برابر سیاست و سیاستمداران واقعی و راستکار، خدمتگار روند سیاست زدگی و " رگبار دروغ" شده اند. 

شیر مردا تو چه ترسی ز سگ لاغر شان

بر کش آن تیغ چو پولاد بزن بر سر شان

چون ملک ساخته خود را به پر و بال دروغ

همه دیوند که ابلیس بود مهتر شان....

(مولوی)

         دروغگویان سیاسی مدرن (از هردسته و رسته) با بوقلمون صفتی و سوداگران سخن با ریاکاری و فرصت طلبی، به نرخ روز نان می خورند و با موقع شناسی خود را برای هم شکلی و هم نوایی " کانفورمیسم" با بازرگان های سیاسی، در فرایند های " نقد درون گفتمانی" سازگار کرده اند و با تظاهر گرایی در سیاست، دروغ های " سیاه" و "آبی" می گویند که دروغ اولی ریشه در خودخواهی و دروغ دومی ریشه در نبود اعتماد به نفس، دارد.

       این دسته آدم ها با چسبیدن به مسلک سیاسی " اپورچونیسم" و بوقلمون صفتی، اخلاق را در تابوت مرگ گذاشته، آخرین میخ را بر آن می کوبند و به سخن دلنشین مولانا:

خندق و میدان به پیش او یکی ست

چاه و خندق پیش او خوش مسلکی ست

       و چه شگفتی ست که در این گاهه ی سیاه پر از درد و رنج و اندوه برای مردم، سالوس فروشان و سوداگران سخن وابسته به دسته ها و رسته های نابکار؛ آشفته بازار سیاسی را خلوتگاه خود کرده، با ساز پردازی - راز می گویند و ماکیاولی وار در پی رسوایی زدایی از عملکرد سران و سردارهای حقه باز، تبهکار، فساد پیشه، دزد، چپاولگر وبی آبروی جمهوری فرو پاشیده و سفید گری پلیدی ها و زشتی های ستمکاران" امارت قرون وسطایی" پر از وحشت ودهشت، برآمده اند وهرزه لایی می کنند.

       گناه این دروغگویان قوم گرا و سلطه طلب نیست! باید دروغ های روا و ناروا، مصلحت آمیز و فتنه انگیز بگویند؛ زیرا از نگر خواست سلطه گرایی فاشیستی چیزی تغییر نیافته است:

       رهبری فاشیست نهاد جمهوری مافیایی با دیدگاه های برتری خواهی قومی و زبانی، جای خود را به یک گروه وحشی فاشیست که با شگرد بنیادگرایی مذهبی و سنت های قبیله ای برای تحکیم حاکمیت تک قومی و تک زبانی بیدادگری می کند و در گذشته نیز چنین کرده بود( زشتی هایش آزمون شده است )، تهی کرد. 

     برنامه های کاری ستمکاره های جمهوری پوشالی و وحشت سرای امارت، از یک آبشخوار جان مایه گرفت و کنون نیز همان است:

                                  " مانیفست سقوی دوم" 

       باز کردن دفتر سیاسی برای گروه دهشت افگن و دشمن ارزش های انسانی، در سال ۲۰۱۱ در دوحه ی قطر؛ امضای توافقنامه دوحه در ۲۹ / ۲ / ۲۰۲۰، ابزاری بودند برای اجرایی شدن بند های " مانیفست سقوی دوم" در راستای برقراری سلطه ی فاشیستی تک قومی و تک زبانی به بهای بی خانمانی و کشتار شهروندان افغانستان به دست وحشی ترین وحشی های روی زمین به کمک، همکاری و همدستی کسانی که به خاطر رسیدن به این هدف، بر صورت خود نقاب تزویر و ریاکاری فرو گذاشته بودند.

عمر ها شد پینه دوز خرقهٔ رسواییم

زحمت چندین هنر، یک چشم معیوبم بس است

(بیدل)

       و کنون سالوس فروشان و سوداگران سخن، آستین ها را بالا زده اند و می خواهند با دورویی، فریبکاری ودروغ پراگنی در رسانه ها و شبکه های اجتماعی؛ آنچه با حقیقت زندگی(سیاسی،اقتصادی ، اجتماعی، ادبی، فرهنگی،هنری...) و شناخت هویت شهروندان پیوند تاریخی دارد، گوسپند وار سلاخی کنند وپیکر آن را به چوبه دار بکشند.

       برای سلطه گرایان و تمامیت خواهان قومی و زبانی پیرو رهنمود های" مانیفست سقوی دوم"؛ عملکرد های گروه وحشی طالبان:

       تاخت و تاز نظامی، وحشیگری، هراس افگنی، خونریزی، نسل کشی، کشتارهای گروهی، کوچ دادن های اجباری، شکنجه کردن - به زندان افگندن- سربه نیست کردن مخالفان، کار درست شمرده می شود؛ از این رو در دفاع از ستم پیشه های پیشین و " امارتی های دوزخی دلباخته ی حوران بهشتی" زهر پاشی تبلیغاتی می کنند.

       به هر حال ایستادگی در برابر شیاد های لابی گر و آفتابی کردن تبهکاری های جلادان تاریخ،

آیین دلیری و رزمندگی ست؛ راه دلیران و رزمندگان پر از رهرو است و پیکار حق با باطل ادامه دارد و چنین خواهد ماند!

جامهٔ آزادی آسان نیست بر خود دوختن

سرو را زین آرزو در جمله اعضا سوزن است

(بیدل)

(پایان )

۲۰ / ۵ / ۲۰۲۲