درمصاف با دروغگويان!
( غفار عريف)
درمصاف با دروغگويان!
فسانه گشت و کهن شد حديث اسکندر:
سخن نو آر که نو را حلاوتی است دگر
فسانه کهن و کارنامه بدروغ
بکار نايد ، رو در دروغ رنج مبر !
" فرخی "
( نقل ازکتاب: ابوالفضل بيهقی و جامعه غزنوی )
در فاروم رسانۀ انترنتی " مشعل " ، در " تالار گفتمان سياسی " اعلاميۀ مؤرخ 25 اگست 2010 کميتۀ فعالين حزب دموکراتيک خلق افغانستان، منتشرۀ سايت " سپيده دم " به بحث گذاشته شده است.
دراين آشفته بازار " بحث سياسی " دونفر ماجراجو، کوته بين و تنگ نظر با استفاده از نامهای مستعار " مرزا ملامت " و " حسن غمکش " ، بدون اين که با ديد سياسی به متن اعلاميه نگاه کرده باشند؛ درجايگاه سياست گذاران (!) " حزب واحد " نشسته ، با مکر، فريب ، حيله و دغا، حرف های پوچ ـ زشت و نازيبا را بخورد خوانندگان عزيز داده اند، که با واقعيت ها و مسائل مطرح شده در اعلاميۀ کميتۀ فعالين، هيچ گونه ارتباطی ندارد؛ بنابرآن جايز نيست که هرزه گويی های دروغ پردازان حرفوی که با ديکته حلقه های بالايی سازمان مربوطه سخن ميگويند ، بی پاسخ گذاشته شود. ازاينرو اين خامه بمثابۀ جواب به رؤياهای سرگردان خود پسندان سياسی خشک مغز و متعصب و فرمايش دهندگان صدر نشين پشت پردۀ آنان، می پردازد.
درمتون کهن تاريخ و فلسفه، درگنجينه های ادبی و فرهنگی، درآثار ماندگار سياسی و اجتماعی آمده است که پا به پای آغاز زندگی بشريت، با شکل گيری مبارزۀ نور با ظلمت و با بنايابی نبرد حق با باطل؛ مخلوق اهريمنی ازپی تباه کردن و ضايع ساختن آثار نيک و برای مقابله با آفريدگان آهورامزدا، پديد آمدند و به اغواگری و دشمنی با آدميان و انديشه های والا و ماندگار " پندار، رفتار و کردار " نيکو ، پرداختند که سلسلۀ آن تا به امروز ادامه دارد و در آينده ها نيز اين چنين دوام خواهد يافت.
تصورات نادرست، پندارهای واهی و مغرضانه ای که زيربنای انديشه و جهان بينی مرحلۀ فعلی آقای " مرزا ملامت " و دوست هم سبق و هم طبق اش آقای " حسن غمکش " را ميسازد، نيز دنبالۀ همان کارروايی های ابليسی ميباشد که مظاهر اغواگری، بد انديشی و دروغگويی درآن بخوبی به مشاهده ميرسد.
دل و دينم شد و دلبر بملامت برخاست
گفت: با ما منشين کزتو سلامت برخاست
که شنيدی که درين بزم دمی خوش بنشست
که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست
شمع اگر زان لب خندان بزبان لافی زد
پيش عشاق تو شبها به غرامت برخاست
درچمن باد بهاری ز کنار گل و سرو
بهواداری آن عارض و قامت برخاست
مست بگذشتی و از خلوتيان ملکوت
بتماشای تو آشوب قيامت برخاست
پيش رفتار تو پا برنگرفت از خجلت
سرو سرکش که به ناز از قد و قامت برخاست
حافظ ، اين خرقه بينداز، مگر جان ببری
کاتش از خرقۀ سالوس و کرامت برخاست
" مرزا ملامت " با بی توجهی تمام عيار به ارزشهای عصر روشنگری، " اعلاميۀ کميتۀ فعالين ح. د.خ.ا" را نماد « حسادت و تفتين » دانسته ، بی آنکه به خوانندگان « تالار گفتمان سياسی » توضيح داده باشد که چه حسادتی و کدام تفتينی ؟ عليه کدام يکی از شخصيتهای نستوه، دانشور، مبارز راستين و محبوب القلوب اعضای حزب و مردم مان صورت گرفته است؟ همچنان وی نه گفته است که بالای کدام بخشهای اعلاميه برمبنای کدام اصول، ضوابط و جهان بينی (چپ يا راست ـ علمی يا غيرعلمی ـ راديکال ويا ليبرال )، انتقاد " اصولی، سازنده و اصلاحی " دارد و با کدام قسمت ها، بند ها و ماده های آن به لحاظ پابندی به اصول و روشهای مبارزۀ سياسی هدفمند، مردمی و انقلابی، مخالف است؟
دراين جا به سبب واضح بودن مطلب، لازم نيست تا روی معنی لغوی واژه های " حسادت " و " تفتين " تماس گرفته شود؛ وليک بايد گفت که علم روانشناسی، مفهوم اساسی و مشخصه های اين هردو را بسيار دقيق بدست ميدهد.
حسب رهنمود های علم روانشناسی، شخصی که حسادت ميورزد: با روشن بينی وفکر باز رابطه ندارد؛ در رکود و توقف دست و پا ميزند؛ آزاد از محدوديت های فکری نيست؛ دربرابر آراء و افکار مدلل و ثابت شدۀ جهانشمول که يگانه رهگشای جامعۀ بشری بسوی آزادی ازقيد هرگونه اسارت و بدبختی است، کله شخی، لجاجت و سماجت ميکند؛ درپذيرش واقعيتها درجمود فکری فرورفته است....
دروجود انسانها، حس " حسادت " زمانی بوجود می آيد که نميتواند به آرزوها و خواهش های سرکوفتۀ خود، دست يابد؛ بدين لحاظ از برازندگی، موفقيتهای پی درپی ، خوشبختی، شهرت خوب، نيک نامی، محبوبيت... ديگران سخت رنج ميبرد و به " حسادت " ورزی رو می آورد.
" مرزا ملامت " و " حسن غمکش " بايست درنبشته های مختصر خويش در " تالار گفتمان سياسی " سايت انترنتی " مشعل " ، موجوديت برازندگی ها، پيروزی های ممتد، سازماندهی بهتر، انسجام تشکيلاتی وسياسی درخشان تر، تدوين برنامه واساسنامۀ الهام بخش، زندگی ساز و نويد دهنده را توأم با پاک رأيی و پاک گوهری، خردمندی، نيرومندی، خرسندی ، کوشندگی... ، در حزب واحد، برجسته ميساختند و پس از آن استنباط ميکردند که نشر اعلاميۀ کميتۀ فعالين ح. د.خ. ا و رؤوس آن مملو از مظاهر" حسادت " و " تفتين " است؛ نه اين که برمبنای روش قياس از منطق ارسطو، پايه های قضاوت خود را بنا می نهادند که خيلی ها تصنعی است و در تقويت بحث ها هيچ گونه تأثيری نخواهد گذاشت.
« هرقصه را، مغزی هست،
قصه را، جهت آن مغز،
آورده اند... نه ازبهر دفع ملامت!
بصورت حکايت، برای آن، آورده اند،
تا آن " غرض " در آن بنمايند! »
( خط سوم، بخش چهارم " داستانها" ، ص 103 )
" مرزا ملامت " درتحرير کوتاه خود با پيشداوری و برچسب های مصنوعی و رؤيای کيفر نمودن، درلباس سپاه سالهای واپسين فعاليت " فدائيان الموت " ظاهر ميشود و با لفظ پردازی و سوداگری حرف، با ظاهرفريبی و نغزنمايی ميان تهی، باذکرجمله های زيرين، ياوه سرايی و بيهوده گويی ميکند:
« کميتۀ فعالين تا يکماه قبل با همين رهبری اختاپوتی حزب واحد درچانه زنی بود که در حزب واحد جايگاه ايشان معين گردد. وقتی ديدند که هرسازمان اوليۀ شهری حزب واحد معادل کميتۀ فعالين است و نميتوانند زياد خواهی کنند به صفت سرباز حزب اينجا آماده نيستند ويا اختاپوت نمی خواهد ـ حال پوستين را چپه پوشيده اند و از ... مارکس ... انگلس و... لينين ميسازند. »
پيش از اين که به بررسی رؤيای محکوم به نداشتن ارزش علمی و ذهنی گری و عينيت گريزی اين آشنای قديم (!) پرداخته شود، بايد با صراحت اين را پرسيد که روی دروغگو سياه؟ که کيها ، بصورت مکرر تقاضای حد اقل ، گشودن باب مذاکره را نموده اند؟
راست کاری پيشه کن کاندر مصاف رستخيز
نيستند ازخشم حق جز راستکاران رستگار
( از کشف الاسرار)
( نقل از فرهنگ معين )
اعلاميۀ کميتۀ فعالين حزب دموکراتيک خلق افغانستان، خودپسندان سياسی خشک مغز و متعصب را که ازناحيۀ بی تفاهمی سخت در رنج و عذاب اند، به مصاف طلبيده است؛ ازاينرو تعجب آورنيست که چند آدم دروغگو به اشاره و دستور مغزان متفکر (!) در ردۀ بالايی که جواب علمی و سياسی مستدل و اقناعی، دربرابر متن و محتوای اعلاميۀ کميتۀ فعالين ندارند؛ آگاهانه ويا ناآگاهانه و درحالت درماندگی، دربارۀ آن بيمارگونه و متضاد سخن پراگنی ميکنند و با آهنگ بسيار سخيف و تاريخ زده، عقده های گره خوردۀ خودرا عيان ميسازند. اين گونه برخورد دگم و ذهنيگرايانه درقبال سرنوشت يک حزب مدعی چپ و سرنوشت جنبش و اوضاع بحران زای کشور و مردم ما، سخت زيانبخش و سوبژکتيويسم کوراست.
ای متحير شده درکار خويش راست بنه بر خط پرگار خويش
خرد شکستی بد بوس طمع در طلب تاو مگر تار خويش...
پای ترا خارتو خستست و نيست پای ترا درد جز از خار خويش
راه غلط کردستی باز گرد روی بنه برپی آثار خويش
پيش خداوند خرد باز گوی راست همه قصه و اخبار خويش
وانچت گويد بپذير و مباش عاشق بر بيهده گفتار خويش
ديو هوی سوی هلاکت کشيد ديو هوی را مده افسار خويش
راه ندانی چه روی پيش ما بر طمع تيزی بازار خويش
گازری ازبهر چه دعوی کنی چونکه نشوئی خود دستار خويش
بام کسان را چه عمارت کنی چونکه نبندی خود ديوار خويش
چون ندهی پند تن خويش را ای متحير شده در کار خويش
نار چو بيمار توئی خود بخور عرضه مکن بر دگران نار خويش
عار هميداری از آموختن شرم همينايدت از عار خويش
وز هوس خويش همی بر چمی بيهده ای در خور مقدار خويش....
" حکيم ناصر خسرو بلخی "
آن برادر نازنين، عضو سرسپرده و عاشق سينه چاک " حزب واحد" تا کنون ندانسته که فاصله ای تفاوت و ناهمخوانی ديدگاههای سياسی و اجتماعی، بين کميتۀ فعالين ح. د. خ. ا و نهضت فراگير... و حزب متحد ملی، از زمين تا به آسمان ميرسد؛ بدين لحاظ درموجوديت اختلاف نظرهای بنيادی هرگززمينۀ آن فراهم نميگردد تا بخاطر " معين شدن (!)" ، " جايگاه" در " حزب واحد " کسی " چانه زنی (!) " کند ويا به " زياده خواهی (!) " پافشاری نمايد.
از آن دوست عزيز تقاضا بعمل می آيد تا بمنظور نجات از گرداب مخوف خود خواهی و خودمعياربينی؛ دوری گزينی از اتهام بستن های پر ازدروغ و مغالطه؛ رهايی از غلط فهمی ... طرح « خطوط اساسی اهداف مرامی و برناموی ح. د. خ. ا » را با چشم باز و حوصله مندی خوانده ، آنگاه محتوای آن را با " خط فکری سازمانهای ذکرشدۀ درحال ادغام به حزب واحد " به مقايسه گيرند، درآن وقت درخواهد يافت که ميان ما و شما اختلاف: مفکوروی و برناموی برپايۀ اصول مبارزۀ طبقاتی، دفاع ازمنافع زحمتکشان، تأمين صلح، دموکراسی و پيشرفت اجتماعی، به کارگيری مؤلفه های جامعه شناسی علمی به مقصد اعمار نهاد های سياسی ـ اقتصادی و فرهنگی و نحوۀ بهبود زندگی اجتماعی در افغانستان؛ پيروی از انديشه های پيشروعصر، همبستگی بين المللی خلقهای جهان... وجود دارد.
فعالين حزب دموکراتيک خلق افغانستان، به وحدت و مبارزۀ اضداد، به نبرد نو باکهنه، به پايان جبر اجتماعی و آغاز اختيار اجتماعی؛ به پيروزی بشریت زحمتکش بر استبداد ـ بر انواع ستم و تبعيض، برارتجاع و استعمار ( نو و کهنه) ـ بر استثمار و بهره کشی انسان بوسيلۀ انسان ـ بر نژادپرستی و فاشيسم ـ بر قانونمندی شکست طلسم وحشت و زورگويی سود و سرمايه... معتقد اند. وليک رهبری نهضت فراگير... و حزب متحد ملی " حزب واحد" با اين اصل های زرين و دورانساز و اصول مبارزۀ طبقاتی وداع گفته اند. آنان از ذ کر تاريخ و گذشتۀ حزبی وسياسی خود؛ از ذکر نام حزبی که به آنها هويت سياسی بخشيد، از خون شهدای حزب و ميهن مان، از يادهانی و رزم و پيکار قهرمانانۀ سرسپردگان حزب که بخاطرتحقق آرمانهای بزرگ حزب و زحمتکشان افغانستان جانهای خود را قربان کردند ويا اعضای بدن خويش را ازدست دادند؛ دربرنامه های هردوحزب و اسناد حزبی خويش ، حرفی برزبان نمی آورند.
پس مشخصه ها بطور دقيق معلوم و روشن است و هيچ ادعای دروغين نميتواند با زهرپاشی تبليغات سر و دُم بريده ، جای حقيقت را بگيرد.
واما " مرزا ملامت " خان به خوانندگان پراشتياق واضح نساخته که " چانه زنی ها(!)" به هدف " معين شدن(!)" جايگاه کميتۀ فعالين حزب دموکراتيک خلق افغانستان در" حزب واحد " چه وقت، درکجا، درکدام گفت وگوها ، درحضور چه کس ويا کسانی صورت گرفته و افراد مذاکره کننده کيها بودند؟
بدون شک و ترديد، رهبران دست اول نهضت فراگير درسازمان اروپايی " حزب واحد" با خوانش طومار پرازمکر وريا و دروغ " مرزا ملامت" و " حسن غمکش" درزير آب عرق ترشده باشند!
