محمد الله وطندوست

آیا ائتلاف برای نجات افغانستان پایدار باقی خواهد ماند؟

وضع کشور از زمان ایجاد حکومت به اصطلاح وحدت ملی تا امروز بحرانی بوده ، تشکیل دهنده گان این حکومت نه تنها قادر به تامین وحدت ملی نشدند بلکه دو گروپ انتخاباتی شریک در حکومت نیز نتوانستند با هم به توافق برسند. جنجال تقسیم قدرت و تعین وزرا یک ونیم سال فرصت را به رایگان ضایع نمود. فساد اداری، سوء استفاده از موقف دولتی ، کشت و قاچاق مواد مخدر ،بیکاری و نا امنی نه تنها مهار نشد ، بلکه بصورت سیستماتیک رو به افزایش نهاد.

هراس افگنان با استفاده از این وضع در نیمی از کشور مسلط شدند و جنگ های فرسایشی را به اکثریت ولایات کشانیدند. ولایاتی همچون قندوز،هلمند و سرپل در آستانه سقوط قرار گرفت و هزاران نفر از باشنده گان این ولایات به ولایات دیگر آواره و مهاجر شدند.

بی اعتمادی و عدم تفاهم در میان اراکین دولتی به حدی افزایش یافت که رییس اجرائیه از عدم دریافت فرصت برای ملاقات با رییس جمهور شکایت کرد و معاون اول رییس جمهور از سلب صلاحیت های قانونی و حتی توطئه ترور خود صحبت نمود. وزیر خارجه برحال و نماینده رییس جمهور در حکومت داری خوب نیز در گردهمآیی ها و متنگ ها نا رضائتی شان را از وضع بوجود آمده ابراز داشتند که حتی باعث برکناری نماینده رییس جمهوردر حکومت داری خوب گردید.

نا رضائیتی و شکایات احزاب و سران تنظیمی همچون سیاف،اسمعیل خان،قانونی،احدی ،داودزی و حتی حامد کرزی از عملکرد حکومت وحدت ملی باعث ایجاد جبهه ها و ائتلاف های گوناگون گردید. اینک در پهلوی این جبهه ها،ائتلاف ها و اتحاد ها ، ائتلاف برای نجات افغانستان به اشتراک جمعیت اسلامی ،حزب وحدت اسلامی، و جنبش ملی اسلامی افغانستان اعلام موجودیت نمود و خطوط اساسی فعالیت و خواست های خود را مطرح ساخت.

ائتلاف جدید به صراحت متذکر شد که خواهان تغیر و برهم اندازی نظام موجود نبوده بلکه اصلاح نظام را جدا خواهانند.

خواسته های عمده این ائتلاف را برگذاری انتخابات بموقع، پشتیبانی از صلح وثبات، عملی شدن کامل توافقات حکومت وحدت ملی ، غیر متمرکز سازی بودجه دولتی و اعطای صلاحیت مصرفی به ولایات، تجدید نظر بر کمیسیون های انتخاباتی و اصلاحات اداری تشکیل می دهد.

علاوتا این ائتلاف خواهان تغیرات بنیادی در ارگان های امنیتی و دفاعی کشور بوده  تامین مشارکت ملی را در گزینش کادر ها ی نظامی و ملکی مطرح می نماید.

تامین صلاحیت معاون اول رییس جمهور و معاون دوم رییس اجرائیه نیز در خواست ها گنجانیده شده ، از یکه تازی رییس جمهور و اجراآت فرا قانونی وی نیز انتقاد صورت گرفته است.

بررسی حوادث اخیر از سوءقصد علیه جنرال دوستم تا تیراندازی در تظاهرات خیابانی و انفجار در مراسم خاکسپاری سالم ایزد یارنیز جز ئی از خواسته های ائتلاف را تشکیل می دهد.

ائتلاف برای نجات افغانستان بر خلاف دیگر ائتلاف ها و جبهه ها از همان لحظه های اعلام موجودیت مورد انتتقاد های شدید قرار گرفت. گلبدین حکمتیار این چهره معلوم الحال که تا دیروز حکومت وحدت ملی را غیر قانونی و مزدور می دانست، در پهلوی ارگ نشینان ائتلاف جدید را مشکوک و غیر قابل قبول خواند. مسلیار رییس مشرانو جرگه تشکیل ائتلاف جدید را شرم آور و خجلتبار توصیف کرد. یک عده چهره های دیگر در داخل پارلمان و بیرون از آن نیز بر علیه ائتلاف جدید ابراز نظر نمودند و تشکیل ائتلاف برای نجات افغانستان را سود مند  ندانستند.

طبعا در پهلوی این مخالفت ها موافقین ائتلاف جدید هم کم نیستند.

عده یی ائتلاف متذکره را برای آوردن اصلاحات و مهار خود سری های ارگ سودمند می دانند و عده یی هم برای تامین صلح و تامین امنیت به این ائتلاف چشم دوخته اند.

صرف نظر از مخالفین و موافقین که متاسفانه بیشتر عقده مندانه ویا هم خوشباورانه است، حقیقت اینست که در ائتلاف متذکره و ائتلاف های قبلی حلقه فراموش شده منافع مردم و نجات کشور از فساد،بیکاری ، فقرو اعتیاد فراگیر است. متاسفانه تا امروز هیچ سازمان و رهبری در مورد منافع علیای مردم و بهبود زنده گی ملیون ها انسان محتاج و فقیر حرفی نزده و عملی انجام نداده است.همه کشمکشها،جنجال ها، ائتلاف ها،اتحاد ها، دوستی ها و دشمنی ها بر محور منافع شخصی ، تنظیمی، قومی ،سمتی و منطقوی چرخیده و با کسب کوچکترین امتیاز از هم پاشیده است. نیروهای تشکیل دهنده ائتلاف موجود نیز د رگذشته ها چنین ائتلاف ها و اتحاد ها را تجربه کرده اندو هر بار با شکست و از هم پاشی ائتلاف ها مواجه شده اند. ائتلاف موجود نیز اگر به خواسته های خود پشت پا زده با کسب امتیازی د رخط دفاع از تمامیت خواهی قرار گیرد و در تغیر وضع موجودبه نفع صلح ، امنیت، استقرار و توازن در مشارکت ملی  کاری انجام داده نتواند تاسف بر انگیز خواهد بود.

 اساسآ تا زمانیکه نیرو های ملی،دموکرات،وطن پرست، صلح خواه و عدالت پسند اعم از روشنفکران ،زحمتکشان شهر و ده،بزرگان اقوام،روحانیون مردمی و خیر خواه، احزاب و سازمان های متعهد به ترقی، صلح و عدالت بر محور چنین ائتلاف ها و اتحاد ها قرار نگیرند، امیدی برای فردای بهتر و تغیری د رزنده گی توده های مردم ایجاد نخواهد شدو آسیاب قدرت طلبی  بر منوالی که تا امروز چرخیده به چرخش خود ادامه خواهد داد.