غفار عریف 

برای مهسای کوچک

فریاد زندگی!

یادداشت:
و باز سخن از :
       کشتن هاست، خون ریختن هاست، خفه ساختن هاست، جان باختن هاست .
سرانجام سخن ازسرنوشت زندگی مردم درسرزمین خورشید است و رهایی از چنگال های خون آلود اژدهاست، که یکجا با دسته ی جانی و رهزن خود، تاریخ را به سخره گرفته اند و حال و آینده ی انسان های میهن را پایمال هوس های اهریمنی خویش می سازند. 
     امروز خبر فشرده شدن گلوی مهسای کوچک توسط اوباشان، اندوه آفرید؛ و در روزهای پیشتر وحشی ترین وحشی های روی زمین:

   ـ در شوراب هلمند و در شهرستان بالامرغاب بادغیس، سپاهیان را به رگبار بستند؛

-در شهرستان بهسود ننگرهار در خون کارگران ساختمانی شنا کردند...
    این دیگر چه راه و رسم زندگی ست که یک بیمار روانی و همکارانش به اقتضای نفس آماره ی خویش بر مردم تحمیل کرده اند؟

       فرعون و شدادی شده، خیکی پر از بادی شده 
      موری ُبده ماری شده، وان مار گشته اژدها 
 (مولوی)

                                 * * * 
   غمی به بزرگی کوه ها در فضای زندگی می پیچد و در گوشه گوشه ای از دیار پر از کشت و خون صدای ناله ها و فریاد ها بلند است و مردم با سر دادن آه و فغان و چشمان پر از آب، درد جانسوز از دست دادن عزیزان خویش را تسکین می دهند.
      پیکر سرد جان باختگان در میدان های نبرد و کشته شدگان در پایگاه ها و قرار گاه ها و در کارگاه ساختمانی، با مهسای کوچک که گلویش را فشردند تا دیگر زنده نماند؛ در گورستان تاریخ همصدا شدند و هشدار دادند که نیروهای تاریک اندیش با دزدان و اوباشان کمر به نابودی انسان ها و بربادی خرد و فرهنگ و ادب بسته اند تا به وحشیگری، ظلم و بیدادگری، رفتن به بدویت و نفرت از پیشرفت و تمدن و انسانیت، جان تازه بخشند و هم عربده جویی ها و چیغ زدن های پر از نفرت و کینه سرخیل محیل ها بالا گیرد و دیگر حرف و حدیثی در دفاع از حق انسان برای زندگی کردن در آزادی و آزادگی به گوش ها نرسد و سرود برابری شهروندان و ترانه ی حقوق شهروندی خوانده نشود.

      و من:

تمام شب را در کوچه باغ ها گشتم 
     صدای پای درختان بود 
 که با چکیدن باران به گوش می آمد،  
  - صدای پای درختان عاشقی که هنوز 
ز باغ های خزان دیده کوچ می کردند....
    صدای مستی در کوچه باغ ها پیچید: 
 ـ "... بر آن سرم که سرم را ز جای برگیرم 
  چو جام شیشه بکوبم بر این شب سنگی،  
    کجاست سینۀ پر آفتاب دیواری 
 که تا بر آن بنویسم خطی به دلتنگی... "
(نادر نادرپور )
(پایان )
شب ۱۳ / ۳ / ۲۰۱۹