عبد الاحمد فيض

اداره اسلام آباد ازوضع تحریم برطالبان چه میخواهد؟

به گزارش آژانس خبری فارس ومنابع خبری داخلی،رژیم حاکم دراسلام آباد‌ به تعداد هشتاد تن ازعناصرکلیدی گروه طالبان را تحریم نموده است، بتاسی ازاعلامیه وزارت خارجه پاکستان، این تحریم وضع ممنوعیت سفر، مسدود نمودن داشته های بانکی، ضبط دارائی وتحریم تسلیحاتی را دربرمیگیرد که برضد سران وچهره های مؤثرتحریک طالبان منجمله سراج حقانی وملابرادرمسؤول دفترسیاسی این تشکیل مسلح وضع گردیده ومقامات دروزارت خارجه پاکستان همچنان مدعی هستند که اقدامات فوق درپرتوقطعنامه (۲۲۵۵) شورای امنیت ملل متحد اتخاذ واین نهاد بین المللی را درجریان گذاشته است.

اینکه دولت پاکستان درظاهربه سیاست سنتی خود پشت کرده وازحمایت گروهای دهشت افگن درروشنائی قطعنامه فوق دست خواهند برداشت، به ماهیت وکرکتراغوا گرانه این کانون ومهد پرورش تروریزم برمیگردد؛ کشوریکه از تروریزم درتمام فصول جنگ درافغانستان بمثابه اسباب جنگ نیابتی بهره جسته ومیلونها شهروند افغانستان درنتیجه رویکردهای خصمانه این کشورتا کنون کشته، معلول ومعیوب گردیده است وتردیدی نمیتوان داشت که سیاست بیرونی آن برپایه دخالت وایجاد بی ثباتی بابکارگیری بی رویه ازتروریزم دوگانه یعنی تروریزم دولتی، پیشتبانی وهماهنگی مستدام از تروریم بمثابه ابزارسیاست خارجی علیه کشورما استواراست.

پاکستان دروضعیت فعلی میزبان تشکیلات متعدد تروریست درخاک آن کشوراست که تمویل لوژیستکی، مالی، اطلاعاتی وتسلیحانی آنها را بدست داشته وتحت نظارت مربیان اداره(آی-اس-آی)درمراکزویژه نظامی دروس ویرانگری وکشتن انسان را فرا میگرند.

سردمداران قدرت درپاکستان همواره ازدوام بی ثباتی وخونریزی درقلمروافغانستان با اعزام دستجات مسلح وآدم کشا ن بیرحم حمایت نموده وتحت هدایت مستقیم این کشورکوهستانات قرین به خط فرضی دیورند به مکان امن ومواضع مستحکم داعش وسربازان وفاداربه منافع پاکستان مبدل گردیده است.

دستگاه سفاک قدرت درپاکستان به هدف نیل به اهداف کوتاه ودرازمدت خود که امکان تحقق ووصول به عمق نیات واهداف شانرا همانا استمرارجنگ خونین نیابتی درافغانستان احتوا میکند، به هیچ اصول پذیرفته بین المللی، اخلاقی وانسانی تمکین نداشته وبه هدف دستیابی به مقاصد جنون آمیزش که افغانستان را بخش انفکاک ناپذیری حوزه نفوذ میپندارد، درهیچ مقطع زمان ازهیچگونه اقدامات خصمانه نه تنها علیه ثبات وامنیت کشورما؛ بلکه علیه بقاء و موجودیت افغانستان دریغ نخواهند کرد.

وضع تحریم برتعدادی ازسران طالب، بازی جدیدی این کانون دسایس واغوا است که با افکارعامه درپیش گرفته شده است؛ قطعنامه فوق درسال(۲۰۱۵) دراوج هدایت جنگ و

بی ثباتی تحت نظارت کرنیل ها دروطن مان، درشورای امنیت مبنی برقطع همکاری با گروهای هراس افگن صدوریافت. لذا این موجود نامیمون وحامی تروردرهمسایگی ما بود که انفاذ فیصله یک مرجع مسؤول جهانی را درقبال پالیسی ویرانگرانه اش نسبت به افغانستان نادیده گرفته وبه تمویل وتسلیح شبکه های تروریستی که ازان بمثابه ابزاردرسیاست خارجی استفاده مینماید،تا کنون نه تنهاادامه داده است؛ بلکه این کشوردرزایش وسربازگیری مزدوران جنگی به عزم ایجاد بسترهای جدید خونریزی درافغانستان ومجموع منطقه نقش مخربی را انجام داده است.

غیرواقعبینانه نخواهد بود اگراذعان داشت که استراتیژی عظمت طلبانه پاکستان که نظامیان بدنام وتئوری پردازان راهبردی آنرا استقامت وسمت وسومیدهد،هرگزبا معیارهای بین المللی عدم مداخله، حسن همجواری وتمکین به حق حاکمیت دیگران سرسازش نداشته وبوضوح این طاعون قرن، بقاء ودوام خود را درحفظ کانونهای داغ وبحران درپیرامون خود جستجونموده وکماکان این روش غیرسازنده را درروابط منطقوی تداوم واستحکام خواهند بخشید.

لذا به باوراین قلم، اقدام مبنی برتحریم طالبان درین فرصت تاریخی که موضوع مذاکرات درمورد صلح میان دولت افغانستان وجریان مسلح طالبان داغ است، یک ترفند فریبنده و مضحکه است که رژیم حاکم درپاکستان اعمال تحریم برای فرارازوضع تحریم راعلیه خود ازسوی نهاد جهانی منع پولشوئی، تمویل وتسلیح گروهای تروریستی درپیش گرفته وهکذا هشداری بود به سران مخالفان مسلح دولت که آنان درروند مذاکرات احتمالی با کابل نمیتوانند ازمرزها ومحدوده منافع اسلام آباد عبورنمایند؛ مجموع منافع که پاکستان درچندین دهه برای حصول بدان درجنگ غیرمستقیم دربرابرافغانستان قرارداشته، پیوسته توسط تئوری پردازان ومشاوران مقرب به ای-اس-ای ازروی آن پرده بردا شته شده است.

 چنانچه دریک نوار تصویری زاهد احمد ازمشاوران ای-اس-ای وکارسناس مسایل افغانستان دریکی ازچینل های تلویزونی بنام(پرس ت- ف)که درپاکستان نشرات دارد،محدوده اهداف آزمندانه وبلند پروازنه پاکستان را کنترول کامل افغانستان ودسترسی به منابع سرشارطبیعی این کشورعنوان داشته وگواه برین است که قصد اسلام آباد صرفن به ایجاد یکدولت همسوبا پاکستان درکابل، هدایت وکنترول پالیسی خارجی افغانستان نبوده؛ بلکه این پدیده وحشتناک بازمانده ازدامن استعمار خواب تجزیه وحذف این وطن تاریخی را بسرمی پروراند، که با درنظرداشت سابقه مداخلات ونیات ضد افغانستان درراستای حصول اهداف خویش درکشورما به هیچ اصولی پابندی نداشته وتصمیم مبنی براعمال تحریم برضد مخالفان سناریوی ازقبل تنظیم شده به قصد بازی با ذهنیت عمومی چیزی بیش بوده نمیتواند.

سیاسون، ‌نخبه گان و وطندوستان کشور، مبرمیت لحظات حساس کنونی ومسؤولیت تاریخی خویش را با توجه به نیات خصمانه ودسایس گوناگون دشمنان بخوبی درک خواهند نمود وبدون ابهام نجات وطن ازوضعیت دشوارکنونی اتحاد وهمبستگی همه ساکنان میهن وبسیج تمام نیروهای های ملی ووطنپرست را به ضرورت تاریخی وامراجتناب ناپذیر مبدل نموده است.