غفارعريف

شوخ چشمی تاریح گویان کجرو

از دهان توهمی آید غشاک
پیرگشتی ریخت مویت ازهباک
     (رودکی)

به تاریخ ۱۸/ ۲ / ۲۰۱۹ در تارنمای آریایی مقالی را زیر تیتر " یادداشت های محتصر درباره تدارک کننده ی موسس(کنگره اول) حزب دموکراتیک خلق افغانستان " نوشته ی عبدالحکیم شرعی جوزجانی وزیر دادگستری(عدلیه) و دادستان کل افغانستان دروحشتزاترین برهه ی سرکوبگری و کشتار مردم، بویژه وطن پرستان انقلابی و شخصیت های ملی و دموکراتیک کشور، در‌ دوره ی زمامداری نور محمد تره کی و حفیظ الله امین، همچنان عضو دفتر سیاسی کمیته مرکزی ح.د.خ.ا (جناح خلق) در حاکمیت سر نیزه امینی، خواندم . 
    دراین مقال، نویسنده بسان روش های خشونت بار و سرکوب گرانه ی دوران اقتدار هفده ماهه ی حکومت وحشت، که خودش یک رکن اساسی آن را مدیریت می کرد؛ درشرح برخی مسائل از سر عقده مندی، واقعیت ها را سلاخی نموده و اصل امانت داری در واقعه نگاری را با شلاق بدبینی وچماق کینه توزی بزرگ منشانه( یادگار زمان وزارت دادگستری)کوبیده است.

بر دل پاکان نیفتد سایه آلودگی 
داغ ظلمت، بر جبین صبح روشن نیست نیست
(رهی معیری)

     هرچند در گذشته در باره ی رویداد کنگره موسس( کنگره اول ) ح.د.خ.ا، تحلیل گران سیاسی، پژوهشگران و تاریخ نویسان(داخلی و خارجی) با دیدگاه های گوناگون(دوستانه و بر پایه واقعیت ها و بازتاب حقیقت ها و یا هم خصمانه و خلاف واقعیتها و انعکاس دروغ ها) نگاشته اند، ازجمله درهمین یک ماه و چند روز پیشتر در استقبال از پنجاه و چهارمین سالروز پایه گذاری حزب( یازدهم جدی ۱۳۹۷خ- اول جنوری ۲۰۱۹) در رسانه های همگانی و در شبکه های اجتماعی بقدر کافی سخن زده شد؛ لیکن با آن هم بایستی به کژ اندیشی های شرعی جوزجانی در روشنی توضیح های داده شده در کتاب ها و نوشته های شماری از اشتراک کنندگان کنگره موسس، پاسخ گفته شود تا حقیقت از دروغ سوا گردد.

       دراینجا از نوشته ی شرعی جوزجانی فقط به چند نمونه برداری بسنده کرده و درجریان بحث روی آنها دیده خواهد شد که نویسنده تا چه سرحد نا درست گویی نموده است:
     ـ هادی محمودی بر اساس مخالفت با ببرک[کارمل] که او را نماینده محافل حاکم درداخل جنبش می دانست از شرکت دوری جست؛
      ـ  تره کی، کارمل و بدخشی هر کدام بخود نیز رأی داده بودند،[غلام محی الدین] زرمنی به کارمل و دو نفر دیگر به بدخشی رای نداده بودند؛ 
      ـ ببرک کارمل از این که تره کی به حیث منشی عمومی کمیته مرکزی انتخاب شد عصبانی بود و از معرفی تره کی توسط طاهر بدخشی با افاده بعضی کلمات اظهار عدم رضایت کرد. مثلا معرفی کتاب سه جلدی " زندگی نوین " را از طرف بدخشی به حیث اثر نورمحمد تره کی یک عمل چپروانه ارزیابی نمود. همچنان ببرک کارمل درمورد انتخاب تره کی بحیث منشی عمومی از طرف کنگره گفت که این انتخاب توسط کمیته مرکزی صورت گیرد.  البته وی این موضوع را علناً در جلسه اظهار نکرد، بلکه به شکل زیرگوشی برای عده ای از اعضای کنگره طرح کرده بود؛ 
      ـ هکذا تره کی به عده ای از رفقا وظیفه سپرده بود تا بصورت محرمانه مراقب اطراف خانه او باشند و درصورت احساس حمله به کنگره گزارش دهند.  

       آه ای خدای تاریخ!
     چہ وقت این پر رویی و شوخ چشمی مسخ کنندگان رویداد های تاریخی کہ می خواھند با  ترفند ھا، در بیخ حقیقت نقب بزنند، پایان می گیرد؟
      در این آشفته بازار سیاست، حقه بازان عوام فریب با زهر پاشی بر روی واقعیت ها و با پوشیدن نقاب تزویر، جفنگ باد می کنند و با بد اندیشی و حسد بردن کوته نگرانه، دروغ

می گویند.  
      تره کی در کنگره در مقام انتخاب شد؛ لیکن ببرک کارمل بر وفق پیشنهاد عطا محمد شیرزی تعیین گردید ." شرعی جوزجانی تا هنوز ندانسته که واژه های " انتخاب" و" تعیین" مفهوم جداگانه دارند.

دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت 
همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد

نا کس ست آنکه بدراعه و دستار کس ست 
دزد دزد ست وگر جامه قاضی دارد 
( سعدی)

      پاسخ دروغگویی های شرعی جوزجانی، با راست گویی های جابجا شده در سرچشمه های زیرین، ارائه می گردد:

      ۱ ـ سلطانعلی کشتمند عضو دفتر سیاسی کمیته مرکزی ح.د.خ.ا و نخست وزیر جمهوری دموکراتیک افغانستان دردهه‌ی شصت خورشیدی، شرکت کننده کنگره موسس و بر گزیده شده به عضویت اصلی کمینه مرکزی ح.د.خ.ا در همان همایش، در کتاب( ج ا و ۲) : " یادداشت های سیاسی و رویدادهای تاریخی " در صص (۹۷- ۹۸ ) در باره ی سیاسی شدن حلقات مطالعه‌، نگاشته است: "  در عرصه ایجاد حلقات مطالعه‌ و گرایش ها برای گسترش آن ها عمدتاً ببرک کارمل به فعالیت های مبتکرانه یی می پرداخت. او شناخت و مناسبات وسیعی با روشنفکران و پیوند های دیرین با مبارزان و آزادی خواهان داشت....
      ببرک کارمل در چندین حلقه مطالعاتی بطور متناوب شرکت می ورزید... او بمثابه پلی میان بقایای مبارزان آزادی خواه گذشته وجوانان و روشنفکران تازه به پا خاسته، بنابرشناخت هایش ازهردو جانب، سن و استعداد سیاسی خویش، نقش ایفا ء می نمود. وی زمینه های بازدید ها و صحبت های متداوم را با شخصیت های سیاسی دوره هفتم شورای ملی برای بسیاری از جوانان بوجود آورده بود که عمدتا عبارت بودند از: شخصیت های خانواده دوکتور عبدالرحمن محمودی و شخصیت های دیگر حزب خلق، میرغلام محمد غبار شخصیت برجسته سیاسی و مورخ کشور، میر محمد صدیق فرهنگ شخصیت بارز و نویسنده سیاسی، فتح محمد میرزاد معروف به فرقه مشر و براتعلی تاج و سایر رهبران سیاسی هزاره و دیگرشخصیت های حزب وطن، رهبران حزب ویش زلمیان و از جمله نور محمد تره کی، عبدالروف بینوا و بقایای اتحادیه محصلان دوره هفتم که همقطاران وی بودند و شخصیت های مستقل و منفرد مانند میر اکبر خیبر و دیگران. "
         در‌صص( ۱۳۱- ۱۳۵) در‌ارتباط به " کمینه تدارک " معلومات داده شده،از جمله تذکار یافته است: 
       " کمینه تدارک در آغاز متشکل از شش تن در پائیز ۱۹۶۳ ایجاد گردید و اعضای آن عبارت بودند از: ببرک کارمل، میرغلام محمد غبار، میر اکبر خیبر، نورمحمد تره کی، علی محمد زهما، صدیق الله روحی. محمد طاهر بدخشی اندکی بعد بآن پیوست. دوکتورهادی محمودی در چند جلسه اولی کمینه تدارک شرکت کرد و بعدآ با آن مقاطعه نمود. میرمحمد صدیق فرهنگ که با عضویت نورمحمد تره کی در کمیته متذکره اختلاف نظر داشت،  پس از چند جلسه ازشرکت درآن عمِلآ ابا ورزید، ولی مناسبات نزدیک خویش را با ببرک کارمل حفظ کرد....

     میرغلام محمد غبارپس از چندی کمینه تدارک را ترک گفت. علت آن تا جایی که توضیح گردید، پدید آمدن اختلاف نظر در رابطه به مسأله رهبری درحزبی که باید تشکیل می گردید و ماهیت برنامه‌ یی آن بود. واقعیت اینست که بطور مفهوم شده رهبر آینده حزب میرغلام محمد غبار تلقی می گردید و ببرک کارمل نیز باین امر اذعان داشت. ولی پس از چندی برملا گردید که نورمحمد تره کی به هر قیمتی در پی آن بود تا بحیث رهبر حزب شناخته شود...."
     در صص ( ۱۴۰- ۱۴۶) پیرامون جریان برگزاری کنگره موسس ح.د.خ.ا ، توضیح ها ارائه گردیده،  که مشت دروغگویی شرعی جوزجانی را باز و طشت رسوایی وی را از بام می اندازد: 
     " کنگره بوسیله محمد طاهر بدخشی، عضو کمیته تدارک، افتتاح گردید. وی نور محمد تره کی و ببرک کارمل را بعنوان سازمان دهندگان طراز اول سازمان سیاسی و کنگره آن، به نمایندگان با قرائت زندگینامه و مبارزات ایشان، به شرکت کنندگان معرفی نمود.... 

      بنابر پیشنهاد بدخشی، آدم خان جاجی که کهن سال ترین عضو و پشتون بود بحیث رئیس کنگره وعبدالحکیم شرعی که جوان ترین وغیر پشتون بود بعنوان معاون رئیس، برگزیده شدند....
     آدم خان بیانیه افتتاحیه مختصری قرائت کرد و از تره کی و کارمل تقاضا نمود که بالترتیب صحبت نمایند. نورمحمد تره کی بیانیه‌ای درباره " گذشته تاریخی افغانستان و اهمیت ایجاد حزب مترقی در کشور" ایراد نمود و ببرک کارمل در باره " اوضاع موجود افغانستان و جهان" سخنرانی نمود. متن این بیانیه ها را " کمینه تدارک " آماده ساخته بود....
     ... دو سند تحت عنوان: اصول اساسی مرامی حزب و اصول اساسی تشکیلاتی حزب به کنگره ارائه گردید و مورد تصویب قرار گرفت. هر دو سند بوسیله کمینه تدارک با اشتراک میرغلام محمد غبار تهیه و درآنها کلی ترین اهداف و وظایف تعیین گردیده بود. کنگره تصمیم گرفت که اسناد متذکره بمثابه نکات اساسی برای طرح و تدوین مرامنامه و اساسنامه حزب پذیرفته شوند. باین منظور کمسیونی در تحت سرپرستی ببرک کارمل متشکل ازمحمد طاهر بدخشی، دستگیر پنجشیری و شاه ولی تعیین گردید.  
   در‌ بخش بعدی کار کنگره، نمایندگان به بررسی مسایل تشکیلاتی مندرج در آجندای جلسه،  پرداختند.... 
     پس از رأی گیری، زمزمه ها بر زبان ها افتاد که تره کی به کارمل رأی نداده است تا برتری خویش را بر او نشان داده باشد، در حالی که کارمل به او رأی داده بود. ازهمین جا،  افزون بر نقاط اختلاف دیگر، نطفه نهال شک و عدم اعتماد دیگری بسته شد که بعد ها به جوانه زدن آغاز کرد.
      در پایان کار کنگره بنیاد گذار ح.د.خ.ا پیام شرکت کنندگان عنوانی مردم افغانستان قرائت گردید و مورد تصویب قرار گرفت. این پیام را گروهی از نویسندگان باشتراک ببرک کارمل،  طاهربدخشی، دستگیر پنجشیری وبارق شفیعی تهیه کرده بودند.... 
    در حالی که پایان کار کنگره رسمآ اعلام گردید، درحضور نمایندگان، نخستین پلنوم کمیته مرکزی یعنی جلسه کامل کمیته مرکزی به شرکت تمام اعضای اصلی و علی البدل آن، دایر گردید. در جلسه متذکره نور محمد تره کی بحیث منشی اول و ببرک کارمل بحیث معاون منشی اول کمیته مرکزی ح.د.خ.ا انتخاب شدند.... "

        ۲ -