محمد الله وطندوست

ترمیم سالنگ و نبود بودجه

دو هفته قبل وزیر فواید عامه از پلان ترمیم و بازسازی سالنگ و عدم توجه وزارت مالیه در پرداخت بودجه حرف می زد. وزیر مالیه کشور بهیه اسلامیه جمهوریه افغان زمین نیز با تایید از پلان بازسازی سالنگ و ضرورت جدی ترمیم سالنگ استدلال داشت که پول در بوجی ها به اختیار او گذاشته نشده تا هر وقتیکه وزارتی درخواست پول کرد فورا بپردازد. او می گفت که وزارت فواید عامه در بودجه خود این پول را پیش بینی نکرده لذا با وجود معقولیت و مبریت و ضرورت، سالنگ بازسازی و ترمیم شده نمی تواند.

صرف نظر از اینکه کدام وزارت غفلت نموده، یک مسله روشن است که یازده وزارت نتوانسته حتی پنجاه فیصد بودجه خود را در سال گذشته بمصرف برساند و بهمین منظور مورد استیتضاح پارلمان قرار گرفت که جریان استیتضاح و برخورد وکلا با این مسله یکبار دیگر عدم کار آیی و ناتوانی پارلمان بی کفایت و وکلای فاسد را به نمایش گذاشت ،که این مسله مورد محث ما نیست.

اما اینکه جناب وزیر مالیه از نبود بودجه و نداشتن پول شکایت دارد و نمی خواهد به ترمیم و بازسازی بزرگترین و مهمترین شاهراه کشور که شمال و جنوب را با هم وصل می کند و در تامین رابطه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و بشری مردمان ما نقش بزرگی را ایفا می نماید، پول بپردازد، سوال بر انگیز است. این موضوع از سوء نیت و اگر خوشبینانه قضاوت شود از سهل انگاری و عدم مسولیت پذیری جناب شان حکایت دارد.

نمی دانم جناب شان اجازه می فرمایند سوال شود که این بودجه های ملیون دالری وزارت خانه ها که مصرف نشده به اختیار کدام مرجع قرار دارد و چگونه دو وزیری که حداقل هفته یکبار در جلسات شورای وزیران با هم یکجا می باشند، نمی توانند چنین مسله ساده و بسیط را حل و فصل نمایند و از بودجه های ملیون دالری مصرف نشده به ترمیم و بازسازی سالنگ ها پول مورد ضرورت را تخصیص دهند؟ و اگر ضرورت به فیصله شورای وزیران وجود داشته باشد، نمی توانند هر دو وزارت پشنهاد مشترک را در همان اولین روز ها به جلسه شورای وزیران پشنهاد و فیصله لازم را اخذ نمایند؟

آیا لازم است دو وزیر کابینه یکی از عدم پرداخت پول و دیگری از نبود تخصیص در چنین یک مسله مهم و حیاتی در رسانه های جمعی صحبت نمایند و هیچکدام راه حلی را ارایه ننمایند؟ در حالیکه بازسازی و ترمیم سالنگ، مسله جدیدی نیست. در سال های گذشته نیز وزارت فواید عامه درین مورد اقداماتی انجام داده و حتی وزیر قبلی در یک صحبت تلویزیونی خود گفته بود اگر سالنگ ها تا یکماه ترمیم و بازسازی نشود از وظیفه خود استعفا خواهد داد. نمی دانم استعفا و سبکدوشی وزیر سابقه به این مسله ارتباط داشت یا خیر؟ اما یک مسله روشن است که ترمیم سالنگ ها و باز نگهداشتن این شاهراه یکی از اولویت های کشور بوده در گذشته نیز مورد توجه قرار گرفته است. اما اینکه این داستان دنباله دار در طول سال ها راه حل پیدا نکرده و اکنون نیز عدم بودجه دست وزارت فواید عامه را درین امر مهم بسته است و هردو وزارت از عجز و ناتوانی در رسانه ها حکایت و شکایت دارند، نشان بی کفایتی نیست؟ اصولا کشاندن چنین مسله در رسانه ها در حالیکه در صلاحیت دو وزیر قرار دارد و در صورت موجودیت حسن نیت در کمتر از ده دقیقه راه حل می یابد، از فساد گسترده اداری و تسلط بیروکراسی فاسد نماینده گی نمی کند؟

دو وزارتی که ده ها مشاور خارجی و داخلی را با معاش های بلند دالری به اختیار دارند و یقینا متخصصین زیادی در کادر این وزارت ها مصروف امور اند، آیا به چنین مشکل کوچکی نمی توانند راه حل دریابند و بموقع مشکل را حل نمایند؟

چنین برخورد را چه نام می توان گذاشت؟

چگونه کشوری را که از سی سال به این طرف روبه خرابی نهاده و سنگ روی سنگ گذاشته نشده با چنین شیوه برخورد بازسازی و احیا نمود. ؟